Dag van het Koor: de kracht van samen zingen bij ons eigen provinciekoor!
Misschien heb je ze weleens gehoord met een kerstviering, bij een pensioneringsafscheid van een collega of tijdens een aubade bij de voordeur van het Provinciehuis: ons eigen provinciekoor. Een groep collega’s die naast hun dagelijkse werk, elke dinsdag in de lunchpauze samenkomt om met elkaar te zingen. Op 14 december is de Dag van het Koor en daarom ging ik in gesprek met twee van onze koorleden: Hanneke Godthelp en Joke Corporaal.
Een spontane start én een blijvende traditie
Het provinciale koor is rond 1998 opgericht na een geslaagd optreden bij het afscheid van een collega. Dit klonk best goed en het was zó leuk om te doen, kunnen we dit niet vaker doen? En zo ontstond na een spontaan optreden ons provinciale koor. Vele jaren verzorgde dit koor allerlei optredens. Het samen zingen beviel zo goed dat mensen ook na hun pensionering soms lid bleven van het koor. Toen dirigent Jeroen Helder twee jaar geleden stopte na tien jaar trouwe dienst, was de vraag: gaan we door en hoe dan? Het antwoord was ja, maar dan wel anders, namelijk projectmatig. Joke: “De kollega’s, mar wy sels trouwens ek, misten it sjongen en muzyk meitsjen. Sjongen ferbynt, It is sa bysûnder hoe’tst mei-inoar ien gehiel makkest, eat dat grutter is as dysels.’ {Nederlands: Collega’s, en wij zelf trouwens ook, misten het zingen en muziek maken. Zingen verbindt, het is zo bijzonder hoe je met elkaar één geheel maakt, iets dat groter is dan jezelf}. Hanneke vult aan: “En dat geeft energie, harmonie en het gevoel: dit moeten we blijven delen, met én voor collega’s.” En dus maakten Hanneke en Joke een projectplan en benaderden ze een nieuwe dirigent. Het projectkoor, dat eerst uit het vitaliteitsbudget werd gefinancierd, trok een aantal nieuwe zangers aan en het plezier was zó groot dat het koor zelfs één project op eigen kosten heeft voortgezet. Voor het Kerstproject krijgt het koor weer een bijdrage van de directie. Sinds anderhalf jaar staat het koor onder leiding van Mariette Hooftman. Tot voor kort werkte zij bij Rho Advies op de Tweebaksmarkt, maar ook nu ze met pensioen is komt ze nog altijd graag naar Leeuwarden om ons koor te dirigeren.
Samen zingen, ongeacht ervaring (mannen welkom!)
Het koor telt 14 vaste leden verdeeld over vier stemgroepen: 5 sopranen, 5 alten, 2 tenoren en 2 bassen. Daarnaast is er een flexibele groep van zo’n 7 collega’s die graag aansluiten zodra hun agenda het toelaat. De groep is divers: van jong tot ouder, startende en meer ervaren zangers, mannen en vrouwen: Iedereen is welkom, met óf zonder zangervaring. Hanneke: “Mannen zijn nog in de minderheid, dus het zou helemaal fantastisch zijn als er nog een paar tenoren of bassen zich aanmelden.” Dus ben of ken jij een collega die de lage of hoge mannenstem kan versterken, meld je aan! Joke: Wy stribje dernei om alle jierren twa projekten te dwaan, in foarjiers- en in Krystprojekt. Mei Kryst sjonge wy fansels Krystferskes, , en dan besykje wy klassike ferskes dy’t elk meisjonge kin te kombinearjen mei wat minder bekende nûmers. It iennichste kritearium is dat wy it moai fine moatte om te sjongen, en dan hoopje wy fansels dat de kollega’s it ek moai fine om te hearren.” {Nederlands: “Wij streven ernaar om jaarlijks twee projecten te doen: een voorjaars-en een Kerstproject. Met Kerst zingen we uiteraard Kerstliedjes, we proberen dan klassieke liedjes die iedereen kan meezingen te combineren met wat minder bekende nummers. Het enige criterium is dat wij het mooi moeten vinden om te zingen en dan hopen wij natuurlijk dat collega’s er dan graag naar luisteren.”
De verbindende kracht van het koor
Muziek heeft een bijzondere kracht: het verbindt. Het brengt emotie, energie en een gevoel van gezamenlijkheid. Hanneke omschrijft het treffend: “Je leert collega’s kennen van afdelingen waar je anders misschien niet zoveel mee te maken zou hebben. Als je elkaar dan later ergens tegenkomt, dan voelt het meteen alsof er al een lijntje ligt. Dat geldt voor medekoorleden maar ook voor collega’s die komen kijken bij onze optredens.” Joke benoemt nog de zingzaterdag. “By alle projekten heart ek in ‘zingzaterdag’ – gek eins, wy hawwe dat noch net in ‘sjongsneon’ neamd. Dan oefenje wy by ien thús of yn in tsjerke om’t it dêr sa moai klinkt. Sa hawwe wy 13 desimber oefene yn de tsjerke fan Lekkum. De akoestyk dêr is fansels hiel oars as yn it provinsjehûs, alles mingt wat makliker. Op sa’n dei oefenje wy in soad, mar hawwe wy it ek gesellich. Guon koarleden kinne hiel goed bakke en nimme wat lekkers mei. Dat giet der wol yn.” {Nederlands: Bij elk project hoort ook een ‘zingzaterdag’, gek eigenlijk dat we dat nog nooit op zijn Fries een ‘sjongsneon’ hebben genoemd. We oefenen dan in bij iemand thuis of in een kerk omdat het daar zo mooi klinkt. We hebben op 13 december nog in de kerk van Lekkum geoefend. De akoestiek is daar natuurlijk heel anders dan in het Provinciehuis, alles mengt wat gemakkelijker. Op zo’n dag oefenen we veel, maar we hebben het ook heel gezellig. Sommige koorleden kunnen heel goed bakken en nemen wat lekkers mee. Dat lusten we wel.”
Ons koor raakt mensen
Als ik vraag naar reacties op hun optredens vertellen de dames vol enthousiasme. ”Soms zijn collega’s tot tranen geroerd, dat is toch prachtig dat wij met onze zang mensen zo kunnen raken!” Directeur Jelmer Algra zat eens aandachtig op de trap bij de Kommisjeseal te luisteren naar een optreden en belde toen vanaf de trap zijn vrouw op: “Moast ris hearre, dit is ús provinsjale koar. Dat is dochs fantastysk, wêr fynst soks!” {Nederlands: Moet je eens horen, dit ons provinciale koor. Fantastisch, waar vind je zoiets?} Ook krijgen de koorleden regelmatig vragen van collega’s: wanneer treden jullie weer op, dan zet ik het vast in mijn agenda. En voormalig directeur Arie Piet verzocht het koor bij zijn afscheid van de provincie zelfs om te komen zingen. En zo geschiedde! Hanneke en Joke stralen: ”Deze reacties, daar worden wij ontzettend blij van!”
Wil je het koor in actie zien? Bekijk dan dit filmpje.